Mieczysław Bekker

Wynalazca, ojciec terramechaniki

Uważano go za ojca terramechaniki, a jego nazwisko umieszczono w Alei Zasłużonych
w Badaniach Kosmosu (Space Walk of Fame). Mieczysław Bekker to twórca rewolucyjnego
łazika wykorzystywanego podczas lotów na księżyc programu Apollo!

Mieczysław Bekker po zdaniu matury w 1924 roku rozpoczął studia na Wydziale
Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, a swoje dalsze życie związał z budową pojazdów.
Zatrudniono go w Instytucie Badań Inżynierii, gdzie zajmował się próbami nowych pojazdów
przeznaczonych dla Wojska Polskiego. Ostatecznie wrócił na Politechnikę, do Studium
Wojskowego. Poza prowadzeniem wykładów angażował się w rozwój uczelni – stworzył
Laboratorium Pojazdów Specjalnych. Specjalizacją Bekkera były podstawy teorii współpracy
koła i gąsienicy z mało zwięzłym podłożem – kilka lat później dziedzina ta zyskała miano
terramechaniki. Był współtwórcą samochodów przeznaczonych dla wojska, w tym polskiego
Fiata 508 „Łazik”, polskiego Fiata 508 i 518.

Wybuch drugiej wojny światowej zmusił go do mobilizacji do wojska i udziału w kampanii
wrześniowej. Szybko jednak udał się na emigrację do Francji, a następnie do Kanady. Za
granicą także był związany z pracą przy konstruowaniu pojazdów wojskowych. W Kanadzie
pracował w Biurze Badań Broni Pancernej, wstępując jednocześnie do armii kanadyjskiej. W
roku 1956 po raz kolejny zmienił kraj zamieszkania, tym razem wybrał Stany Zjednoczone i
rozpoczął pracę w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych. Jego kariera nabierała
coraz większego tempa: szybko został profesorem na University of Michigan w Ann Arbor
oraz przyjął propozycję objęcia stanowiska dyrektora Instytutu Badań koncernu
samochodowego General Motors w Santa Barbara.

Dla Mieczysława Bekkera przełomowe były jednak lata sześćdziesiąte, w których rozpoczął
się wyścig kosmiczny między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Powstał
program Apollo, którego celem było lądowanie człowieka na Księżycu. NASA ogłosiła więc
konkurs na konstrukcję pojazdu zdolnego do poruszania się po satelicie Ziemi. Bekker wraz z
zespołem znalazł w tym swoją szansę i w 1969 roku zaprojektowali maszynę Lunar Roving
Vehicle (LRV). Pojazd wykonany został przez koncern General Motors i Boeinga, i wygrał!
Bekker w swoim projekcie wykorzystał kilka nowatorskich nowatorskich rozwiązań, które nie
były do tej pory zastosowane w żadnym innym pojeździe. Oryginalny LRV znalazł się na
Księżycu w roku 1971, a późniejsze wersje były wykorzystywane w misjach Apollo jeszcze
dwukrotnie.

Profesor był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia, trzykrotnie otrzymał doktorat
honoris causa. Od 2018 roku Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej prowadzi program
stypendialny jego imienia.